سنتز و مشخصه یابی نانوکامپوزیت هیدروکسی آپاتیت، ژلاتین و پلی لاکتیک اسید و استفاده از آن به عنوان حامل در رهایش ایبوپروفن

در این پژوهش، نانوپودر هیدروکسی آپاتیت (ha:ca2(po4)6(oh)2) از طریق سوزاندن استخوان قلم گاو در محدوده دمایی?450-350 و پخت حرارتی آن در کوره در دمای ?800 تولید شد. محصول به دست آمده سفید رنگ بود. در مرحله بعد، نانوکامپوزیت ژلاتین- هیدروکسی آپاتیت - پلی لاکتیک اسید انجام شده با فرمولاسیون های مختلف تهیه شد. در مرحله اول، کامپوزیت دوتایی ژلاتین- هیدروکسی آپاتیت، تهیه شد و سپس پلی لاکتیک اسید با درصدهای مختلف به این ترکیب، افزوده شد. حلال هایی که برای این کار استفاده شد، استیک اسید و کلروفرم بود. پنج نمونه با ترکیب های مختلف، تهیه و مشخصه یابی شد. ساختار کریستالی هیدروکسی آپاتیت و نانوکامپوزیت تهیه شده توسط آنالیز پراش اشعه ایکس (xrd) تعیین شد. با انجام آنالیز عنصری (xrf) عناصر اصلی تشکیل دهنده هیدروکسی آپاتیت و ناخالصی های موجود در آن مشخص شد. آنالیز طیف سنجی فروسرخ (ftir) نیز حضور گروه های عاملی را در نانوکامپوزیت تعیین کرد. شکل ظاهری، اندازه ذره و مورفولوژی نانوذرات با میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی (fe-sem) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (tem) مورد بررسی قرار گرفت. میزان سمیت نانوکامپوزیت توسط ارزیابی mtt بررسی شد. سپس از این نانوکامپوزیت به عنوان حامل در رهایش ایبوپروفن در محلول بافرشده فسفاتی (pbs)، با4/7 ph= ، و در دمای ? 37 استفاده شد. نتایج xrd و ftir نشان دادند که ساختار نمونه های تهیه شده کامپوزیتی از nha/pla/gel می باشد. نتایج آزمایش mtt نشان داد که نانوکامپوزیت ها سمیت سلولی نداشت و آنالیز رهایش دارو نشان داد که نانوکامپوزیت تهیه شده می تواند به عنوان یک حامل در سیستم های رهایش کنترل شده دارو استفاده شود.